Page:Don Cíochóté - Ua Laoghaire.pdf/14

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

DON CÍOĊÓTÉ

“Ó!” ar seisean, agus ṫug sé léim ó’n dtalaṁ, “‘Don Cíoċóté’ atá ar siuḃal agat! ‘Don Cíoċóté’; ar nóin d’airiġ gaċ aoinne teaċt ṫairis sin!”

Ṫuigeas-sa im’ aigne an uair sin gur “Don Cíoċóté” an ainim ċeart, agus gur loit muíntir an Ḃéarla é nuair a ḋeineadar “Don Quixote” de, agus go raiḃ an lot ċóṁ tiubaisteaċ san nár aiṫin an Spáinneaċ féin é nuair airiġ sé é!

D’ḟan an méid sin sgéil im’ aigne riaṁ ó ṡin, go dtí leaṫ-ḃliaḋain ó ṡin, nuair a ċuiṁniġeas gur ṁaiṫ an rud an sgéal Spáinneaċ san do ċur síos i nGaeluinn. Annsan do ṫuigeas, dá mbeaḋ aon tseans go gcasfí an Ġaeluinn sin agus an Spáinneaċ úd ar a ċéile, gur ṁaiṫ an rud “Don Cíoċóté,” an ainim a ṫug sé ḋom, a ḃeiṫ mar ainim ’sa Ġaeluinn ar an sgéal.

Ċuir duine éigin Béarla ar an sgéal; agus, ċóṁ fad a’s ṫéiḋeann mo ṫuairim-se, tá feaḃas an sgéil ’sa Ḃéarla ċóṁ fada ó n-a ḟeaḃas ’sa Spáinnis agus atá an focal “Don Quixote,” ó’n ḃfocal “Don Cíoċóté.”

PEADAR UA LAOĠAIRE.

Caisleán Ua Liaṫáin

Bealtaine 5,
1912.