[Page 139 is missing from the PDF file; instead, page 138 is present twice. The text below has been proofread against File:Deoraidheacht (1920) corrections.pdf.]
Bhí na deóir ’n‑a súilibh. Cheap sí cosg a chur leó acht ní mó ná go maith d’éirigh léithi.
“Tá an dúil chéadna ’san ór i gcomhnuidhe agad,” arsa mise go tobann léithi.
Tháinic na deóir. Ní raibh truaigh ar bith agam dhi. Ba bheag liom d’fhéadfainn a dhéanamh uirri.
“Bhí an-chuimse airgid ag an bhfear úd a fuair tú,” arsa mise, “ní fhéadfainn-se an méid sin a shaothrughadh go deó…dá mbéadh an oiread céille aige is bhí―”
Níor fhéadas an chaint a chríochnughadh. Thosuigh sí ag sileadh na ndeór go fras. B’ aoibhinn liom gur éirigh liom an bhean uasal bhreágh seo a mhill mo shaoghal orm a chur ag gol. Marach an dúil mhalluighthe bhí aici féin agus ag a hathair ’san airgead, bhéadh a mhalairt de sgéal le hinnseacht agam-sa. Rinneadh an cleamhnas dhi le boicín gan rath, acht go raibh an t‑airgead aige, rud nach raibh agam-sa ariamh, acht nuair a tugadh an dá chéad go leith sin dom nuair d’éirigh an timpist dom.…
“Dá mbéadh an oiread de’n chéill aige is bhí de’n airgead, ní phósfadh sé thú, mar bhéadh fhios aige nach dhó thug tú gean do chroidhe: dá mbéadh an oiread de’n mhaith leat.…”
“Bí ’do thost,” ar sise ag cur isteach ar an gcaint go feargach.
Shíleas féin a dhul ar aghaidh, acht d’iompuigh sí orm.
“Bí ’do thost,” ar sise, “agus ná cáin an té atá imthighthe…ar láimh dheis an Tighearna go raibh sé.…”
“Agus ar cailleadh é?” arsa mise agus iongnadh orm.
“Nár chuala tú tada faoi?”
“Dheamhan focal. Dá gcloisfinn.…”
“Marbhuigheadh é trí ráithe ó shoin. Thuit sé dá chapall ag gabháil ar an aonach dhó.”
Bhíomar beirt ’n‑ár dtost. Bhí an Fear Buidhe agus
