Page:Badoejsche Pantoenverhalen.pdf/11

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

doeloer, soemĕdang toeroen kasoeka, moen tahoen tahoen danoeh, moen boelan boelan semaga, meungpeung poë poë wage, hajang nindak poë ijeu bae, adeuh, kitoe oge koedoe matoer ka girang iboe.

„Adeuh, girang iboe, ijeu kami amit matoer hajang moepoe kĕmbang ka tĕgal Alas Malati Toempang.”

„Rampes, indji, dek moepoe kĕmbang mah, tapi oelah dipoepoe mantjĕran tangange.”

Sĕmproeng angkat noe moepoe kĕmbang; groedag soemping damping dongkap datang ka tĕgal Alas Malati Toempang; handjoewang loengsir tĕbeh gigir, handjoewang bokor tebeh djĕro, handjoewang paros tĕbeh loewar, noe djaoeh dirandoek, noe anggang direngkas, noe bagoes pitjoetjoendoekeun, noe seungit pisoesoempingeun, noe haneut geusan tatap beuteung.

Katjaritakeun di nagara Koeta Madjangkar, anoe djadi ponggawa Rangga Patala; adina istri Lenggang Wajang. Rangga Patala njaoer ka adina:

„Adeuh, adi, akang kabangbing sakit kabingbang hajang ka noe djaoeh lĕmboerna, anggang nagarana di nagara Goenoeng Singgoeroeh, katĕgoeh koe nagarana bae, noe kasep Raden Singgoeroeh, adina istri noe geulis Lenggang Singgoeroeh; ponggawa ti Koeta Madjangkar ngĕrsakeun papanggoengan di djabakoeta Goenoeng Singgoeroeh; ajeuna indji koedoe asoep ka djĕro nagara, girang raka koedoe dipinanjaänkeun.”

„Ngiring, toewang pikĕrsaeun.”

Bral angkat njai Lenggang Wajang, njandak kandaga kantjana, seureuhna galigiran ĕmas sagĕde koeroeng kasintoe; soemping damping dongkap datang ka padalĕman, pok masang tabe: „Atjeuk aing, atjeuk ageung, masang tabe mamoengkoereun, kalimborot kadiga nongtot, katoentjar parandjang gagang, tabe sapoen miloe ngandjang.”

„Rampes, adi, toemangtoeng toenggaling goeroe, grodjog tanpa rarapan, rampes, tjalik ka boemi girang teteh.”

Gek tjalik, matoer lamoen biwir biwir andjingeun tikoro kotokeun, roewah riwoeh sok hajang nanja bedja, sok inggis manan maoet hinis, sok reuwas manan toempak djeuntas, asa tjoenggĕlik di hoentoe kĕris, tjoengkĕlang di hoentoe pĕdang.

„Adeuh, teteh, oelah inggis, oelah reuwas pibedjaeun, meureun aja soepaja saeutik iloe ka gĕde babatakan; kĕmbang peuteuj sok mĕndoel katoengtoengnakeun, madjar maneh mah kabita koe deungeun deungeun; poëk mongkleng disasaran, aleum dideudeul koe iteuk, anggeuj anggeuj mawa seureuh sewa ka pandjang hĕlaran, lamoen