Page:Artola, Pepe - Mari Inaxi nirea.pdf/1

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
MARI IÑAXI NIREA


BAKARRIZKETA

(Iruditegian azalduko da baserritar jantzian, eskutitz (carta) duela gizaseme bat, eta dio):

Jaunak: nik ez dakit nondik nora aurkitu naizen hemen; hau jende pila dago! Ni baserritarra naiz, eta karta bat bidali dit nire ilobak kanpotik eta ez dut konprenitzen; horrengatik irakurtzera noa zuetako batek arrazoi ematen ote didan. Honela jartzen du kartak:

«Querido osaba de pamilia de tio: Yo estao con mal de aguiñas y de muelas, con cara inchao, como las babarrunas, del lapico siempre siempre pensando en fiestas de mi pueblo, las erromerias, las kale bueltas y los mutill ederras de mi pueblo, no me hai olvidao torabia las cantziones de antes:

Eibar herri eder
eta txit noblea,
ezin aurki liteke
beste bat hobea;
esku lanerako da
berdinik gabea,
txikitandikan dute
abilidadea.»

Eta papera jiratuta honela jartzen du:

«Ay osaba de mi biyotzeko kuttuna de mi corazon! yo beniria a pasar erromerias con toros de pamilia y parientes de conosidos y amigos, de como antes; pero estoi legos de pueblo que me az nasido y con catarrasion y amorrasion de costiparo fuerte como catarro colmenar de persianas umedas sin alentasion calmante del estomago intestinal, bronkitisado, de birica pulmonar, de estarri zulo, hasta la boca de lengua. Que dardarizo cuando hago Achi, Daministiku, Dios te resista. Pero la umor no palta.

Eztarriko minakin
egonagatikan,
pozik joango nintzake
horrera hemendikan;
Eibarko mutilekin
biziro pozikan,
dibertsio ta dantzan
ibiltzeatikan.
Afuera de la pueblo
estoy yo sufritzen,
siempre siempre de Eibar
nago ni pentsatzen
querido osaba mio
maitea oraintxen
ai! banengo Eibarko