(Iruditegian azalduko da baserritar jantzian, eskutitz (carta) duela gizaseme bat, eta dio):
Jaunak: nik ez dakit nondik nora aurkitu naizen hemen; hau jende pila dago! Ni baserritarra naiz, eta karta bat bidali dit nire ilobak kanpotik eta ez dut konprenitzen; horrengatik irakurtzera noa zuetako batek arrazoi ematen ote didan. Honela jartzen du kartak:
«Querido osaba de pamilia de tio: Yo estao con mal de aguiñas y de muelas, con cara inchao, como las babarrunas, del lapico siempre siempre pensando en fiestas de mi pueblo, las erromerias, las kale bueltas y los mutill ederras de mi pueblo, no me hai olvidao torabia las cantziones de antes:
- Eibar herri eder
- eta txit noblea,
- ezin aurki liteke
- beste bat hobea;
- esku lanerako da
- berdinik gabea,
- txikitandikan dute
- abilidadea.»
Eta papera jiratuta honela jartzen du:
«Ay osaba de mi biyotzeko kuttuna de mi corazon! yo beniria a pasar erromerias con toros de pamilia y parientes de conosidos y amigos, de como antes; pero estoi legos de pueblo que me az nasido y con catarrasion y amorrasion de costiparo fuerte como catarro colmenar de persianas umedas sin alentasion calmante del estomago intestinal, bronkitisado, de birica pulmonar, de estarri zulo, hasta la boca de lengua. Que dardarizo cuando hago Achi, Daministiku, Dios te resista. Pero la umor no palta.
- Eztarriko minakin
- egonagatikan,
- pozik joango nintzake
- horrera hemendikan;
- Eibarko mutilekin
- biziro pozikan,
- dibertsio ta dantzan
- ibiltzeatikan.
- Afuera de la pueblo
- estoy yo sufritzen,
- siempre siempre de Eibar
- nago ni pentsatzen
- querido osaba mio
- maitea oraintxen
- ai! banengo Eibarko