Page:Колхозонь эряф 1940-01-2 113стр.jpg

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

богатырь 111

 

Синь тага тусть, сатсть марлю. Марлють маренза сяшкава мазыхть, што синь тяфтамот мзярдонга исть няенде.

— Эх, братт, пяк цебярьхть марьхне. Дайте ярхцатама марьда. Алашатнень тярдясаськ, катк ваймяйхть, — корхтай фкя богатырсь.

— Ожуда, братт, васенда мон сускан. Эрьхтезе колмоксть марлють плетканц мархта, и марлюсь тусь сыйса-верса шудема.

— Вов, братт, ярхцаледе ня марьда и юмаледе, кда аф мон.

Ластясть алашаснон лангс и тага тусть сяда ичкози. Сатсть пуховой тоду.

— Эх, братт, дайте тяза алашатнень андома лоткатама, а минць маттама тя тодуть лангс, — корхтай фкя богатырсь.

Оцязоронь цёрась мярьги:

— Ожуда, васенда мадан мон.

Сон эрьхтезе тодуть плетканц мархта крезкс, и пуховой тодусь тусь сыйса-верса шудема.

— Вов, мадолеме минь и люпшталемазь, вов и минь удолеме-ба. Ну, нятнень эзда, братт, ётаме, а тяни нинге — саттама баба, фкя пильгоц менельса, омбоцесь масторса. Сонь аф вельфканза, аф перьфканза аф ётават.

Синь тусть сяда тов и сатозь ся бабать, шаштсть малазонза.

Оцязоронь цёрать алашац корхтай:

— Ну, цёра, тямак ужяльде монь, ужяльдьк эсь пряцень. Эрьхтемак монь, штоба туст верхт эздон.

Оцязоронь цёрась эрьхтезе алашать — пеке алдонза вер тусь, и комотсь бабать вельфке. А кафта брадонзон бабась нилезень.

Арды оцязоронь цёрась киге и ваны: кить трваса кузнеця, эсонза кемгафтува горна. Эрязстоне сувась сон и корхтай кузнецненди:

Йордада* горнатненди кемгафтува клещат. Монь мельгам ласьки стама-стама ломань. Кодак пачкоди тяза, сон мярьги: „Дайте тя ломанть мон сивсан“. А тинь мярьгода: „Минь пельхтяма эздот, тонк вальмава кяльцень*.

Сёлгозь кузнецне кузнецять кенькшенц и учихть бабать эса. Сась бабась и ушедсь цёрать анама. А кузнецне корхтайхть:

— Минь пельхтяма эздот, тонк вальмава кяльцень.

Бабась тонгозе вальмава кяленц, и фатязь кемгафтува клещаса сонь кяльда. Кшнинь цинзерхнень мархта сотозь мокорьхненди. Лиссь оцязоронь цёрась и ушедсь пикссемонза.

— Давай монь браднень лихтить!

Бабась кармась эняльдема. Сон кодак кафксть хакстсь, и лиссть кафцьке брадонза целайнек, алашанек-мезнек. И эста нолдазе бабать.

Ластясть синь алашаснон лангс и тусть эсь кигаст. Пачкодсть кити, коса шоворсть синь марс.

Оцязоронь цёрась и мярьги:

— Ну, братт, кона коста саде тоза и арда.

И кажнайсь тусь эсь киганза.

8*