គតិលោក/ភាគទី៤/7
| ←និទានពីសត្វកណ្ដុរ ២ ជាសម្លាញ់គ្នា | គតិលោក, ភាគទី៤ by និទានពីសត្វចចកមួយល្មោភអាហារ |
និទានពីឆ្កែស្រុក ១ មានប្រឡោក→ |
និទានពីសត្វចចកមួយល្មោភអាហារ
មានសត្វចចក១ ដើរស្វែងរកអាហារបរិភោគ លុះដើរដល់ទីព្រៃ ១ បានឃើញខ្មោចដំរីសារ ១ ដួលស្លាប់ហើមប៉ោងនៅខាងព្រៃដង្គុំ ទើបចចកកើតលោភចេតនាគិតថា លាភោបរមលាភអឺយ ថ្ងៃនេះអញបានចំណីយ៉ាងសន្ធឹកអាស្រ័យ ៤ – ៥ ថ្ងៃក៏ពុំអស់ បើដូច្នេះគួរអញកាត់វច្ចមគ្គ (ទ្វារធំ ) ស៊ីរូងចូលទៅក្នុងពោះដំរីអាស្រ័យគ្រឿងក្នុងអស់កាលណា សឹមអញចេញមកអាស្រ័យសាច់ខាងក្រៅ គិតហើយចចកកាត់ទ្វារធំនៃសាកសពដំរីនោះ រូងចូលទៅក្នុងពោះដំរី ស៊ីគ្រឿងក្នុង ។
ឯសាកសពដំរីនោះ កាលពេលថ្ងៃក្ដៅស្វិតរឹងទ្វារធំនោះក៏បើកជារូង លុះដល់ពេលភ្លៀងឱរជោកសាកសពនោះក៏ទន់ចុះ ទ្វារធំនោះក៏រីកបិទជិតចូលជាមួយគ្នាទៅ ។ ឯចចកនៅក្នុងពោះដំរីនោះ នឹងរកច្រកចេញមកខាងក្រៅពុំបាន ក៏តាំងថប់ដង្ហើម បាននូវសេចក្ដីទុក្ខវេទនានៅក្នុងពោះដំរី ២ – ៣ ថ្ងៃស្ទើរតែនឹងស្លាប់នៅក្នុងពោះដំរីនោះឯង លុះដល់ថ្ងៃក្ដៅខ្លាំងសាកសពនោះរឹងឡើង ទើបបានឃើញទ្វារចេញមកខាងក្រៅបាន ។
រឿងនិទាននេះ តើបានសេចក្ដីប្រៀបប្រាយដូចម្ដេច ឯងថាទៅមើល ។
កូនសិស្សតបថា រឿងនិទានចចកនេះ បានគតិដូចមនុស្សលោភលាភកើន ហើយប្រាសចាកសតិសម្បជញ្ញៈ នឹងពិចារណាមើលកលមើលការ ហៅថា ស៊ីអាហារមិនដឹងប្រមាណ ដូចបុគ្គលអ្នកស្វែងលាភ បានលាភហើយក៏រឹតតែលោភខ្លាំងឡើង ទាល់តែរកឱកាសនឹងដកខ្លួនចេញពីលាភនោះពុំបាន ដូចចចកនោះឯង ។
ចប់តម្រារកស៊ីលោភលាភកើនប្រមាណទី ៥ ។