XII. ართი კოჩი ორდჷ ოჯახიში მინჯეე, ნამუქჷთი ბინეხეფი ქჷდაარგუუ დო ზღუდე ქჷგოუჸუნუუ, დო შქადიხასჲ ოჭინახჷ ქიდინოდგჷ დო გეიოგჷ
ჯიხური, დო ქემეჩჷ თინა მუშენსჲ ოკეთებელო დო მიდართჷ. მუჟანსჷთი ქჷმააჭირინუუ ნაჸოფიში მოწიაში დროქჷ ნი, მიდააჩქუ მუსი ჭკორეფი მაკეთებელიშა ნაჸოფიში მააღალარო; დო ოჭოფესჷ მენაშენეენქჲ თი ჭკორეფი, ნამუთინეენსჲ გიაშქუესჷ, ნამუთინეეფი დააზღოდეესჷ დო ნაქუა ქეგიოკორობესჷ. ხოლო მიდააჩქუ შხუა ჭკორეფი ოწოხოლენიში უმოსო ბრელი დო თინენსჷთი თეში ღოლესჷ. დო ბოლოსჲ ქემეუჩქუ თინენსჲ მუში სქუა დო თქუ: „იჸუაფუ ჩქიმი სქუაში ვარა ქიიონჯღორუანიე". მარა მუჭოთი თი ბინეხიში მაკეთებელნქჲ თიში სქუა ქოძირესჷ ნი, თქვიისჷ მუნეფიში გურსჲ: „ათენა რე კვიდრი, – ქემეფრთაათჲ მუში საკვიდრო საცხოვრებელი.“ დო ოჭოფესჷ თინა დო დოჸჳლესჷ. მუჟანსჷთი ქომორთასჷ ობინეხეში მინჯექჷ ნი, მუ ოკო ღოლასჷნი ბინეხიში მაკეთებელენსჲ“? უწიისჷ თისჲ: „თი უბადოეფი უბადოთჲ დააზღოდუსჲჷ დო თი ბინეხი ქემეჩასჷ შხუა მაკეთებელენსჲ, ნამუნეფქჷთი თისჲ ნაყოფი ჟანსჲ არძია ნი.“