თბილისი
| თბილისი ავტორი: გალაკტიონ ტაბიძე |
| 1920 წელი |
ქალაქზე ნელმა ალმა იფეთქა,
სახლებზე ადის ფერადი ბოლი
და კიბეებზე, ვით ვინიეტკა,
დაფენილია დაფნის ფოთოლი.
ჩნდება სინათლის ჩქარი ქაფები.
გზებზე ქარივით მოქარავანე
და აიმართნენ, ვით ჟირაფები,
მთა არსენალის და მთა სავანე.
ეს შეღამება ნათელს დამათოვს,
მტკვარიც დაანთებს ნათელ ხარებას.
ათოვს ხიდეებს, ათოვს მადათოვს,
ათოვს ზმანებებს და მწუხარებას.
და მესიზმრები შენ, ვისაც ქერა
სამოსი გმოსავს სნეულ ოცნებით
და არ მშორდება თბილისის ცქერა,
სავსე ქართული პატიოსნებით.
შემდეგ არაა არსად ახალი
ცა - ოკეანე, მთვარე - ნაფოტი,
თბილისი ჩემთვის არის მაღალი
გილიოტინა და ეშაფოტი.
ნერონის ცეცხლზე იფიქრო კაცმა,
ახალი გწვავდეს მზე უვედრები
და განიცადო ასეთი ჯვარცმა,
უბედურება, რღვევა, ცხედრები.
დახავსებული კარებით შევლა,
სად ყვავილების ჩუმია შფოთი,
და განიცადო ასეთი წყევლა:
გილიოტინა და ეშაფოტი.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1] This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. According to the copyright law of Georgia this text will be in the public domain by January 1st 1930.
მოცემული ნამუშევარი საზოგადოებრივ საკუთრებაშია ამერიკის შეერთებული შტატების საავტორო უფლებების შესახებ კანონის თანახმად, რადგანაც თავდაპირველად იგი დაიბეჭდა 1929 წლის 1 იანვრამდე. სხვა ქვეყნების, განსაკუთრებით საქართველოს კანონმდებლობების თანახმად შესაძოლა ეს ნამუშევრები დღემდე დაცულნი იყვნენ საავტორო უფლებებით.
საქართველოს კანონმდებლობის თანახმად ეს ნამუშევარი გადავა საზოგადოებრივ საკუთრებაში 1930 წლის 1 იანვარს. |