Кәйефең юҡ бөгөн, балам,
Ялҡыттымы әллә ҡалаң?
Ҡайтаһыңмы әллә өйгә?
Килер ине эшең көйгә…
Һыйпар инем сәстәреңдән,
Ирер инең хәстәремдән,
Ял иткәндәй булыр тәнең –
Һинең өсөн сыға йәнем.
Әгәр китһәң илде ташлап,
Мин китермен һине яҡлап,
Арып-талһаң – күтәрермен,
Бөтәһен дә үткәрермен.
Балам, балам! Һинең өсөн
Бирермен бар йөрәк көсөн,
Кәрәк булһа – атай булам,
Кәрәк булһа – Ватан булам!
Балам, балам…
