Page:Mo sgeal fein.djvu/86

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.

dh’fheisgint agus iad romham amach ar an bhfionán. Chromas ar an dtalamh fé m’ chosaibh agus am’ thímpal do bhreithniughadh, chómh fada agus d’fhéadas é sa doircheacht, le h-eagla go raighinn amú. Bhí m’ aghaidh, dar liom, lom díreach, síos ar an áit ’n-a raibh ár dtigh féin. Bhíodh an dá ghabhar a d’iaraidh gabháil soir i n-inead gabháil siar ó-dheas i dtreó na h-áite ’n-a raibh ár dtigh, dar liom-sa. Do tánag rómpa agus chasas anoir iad cúpla uair. Fé dheire do ritheadar uaim soir, agus níor fhéadas teacht rómpa go dtí gur chuadar isteach i gclós éigin. Siúd gadhair ag amhstaraigh láithreach. Do leanas na gabhair isteach sa chlós. Bhí dorus an tíghe ar m’ aghaidh amach. Tháinig bean amach. “Cé h-é sin?” ar sise. D’aithnigheas í laithreach. D’innseas di cé ’r bh’ é mé. Cailín de mhuíntir Luasa ab eadh í. Nuair a bhíos ag dul isteach sa chlós san thabharfainn an leabhar gur isteach i gclós Mhichíl Bhreathnaig thoir ar Gleann Daimh a bhíos ag dul. Nuair a chonac an tigh mheasas, bhíos deimhnightheach dé, gur bh’é thigh Mhichíl Bhreathnaig a bhí agam. Nuair a labhair an cailín liom isí céad cheist a tháinig chun m’ aigne ’ná “Cad a thug anso a leith go thigh Mhichíl Bhreathnaig í sin?” I ndiaigh chéile do léirigheadh dom gur bh’ amhlaidh a bhí measgán mearaidhe tar éis teacht orm. Is ag an dá ghabhar a bhí an ceart. Bhíos-sa a d’iaraidh na ngabhar do chomháint as an slígh chóir d’á n-aimhdheóin. Choimeád na gabhair mise ar an slígh chóir dom’ aimhdheóin. D’á dtugadh na gabhair mo shlígh féin dómh-sa an oídhche sin, is siar chun Millín na Móna a thabharfaimís aghaidh, áit a bhí lán an uair sin de phollaibh doimhne uisge. Ní bhéadh aon bhreith againn gan dul isteach i bpoll éigin acu. Gan aon dabht ar domhan do báthfaí mise an oídhche sin mura