Page:Mo sgeal fein.djvu/39

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been validated.
25
CLAMPAR DLÍGHE

IV
CLAMPAR DLÍGHE

Is cuimhin liom, agus mé ana bheag, bheith am’ shuidhe sa chúinne i n-aice na teine tráthnóna geimhrigh. Bhí seana Dhiarmuid ua Laoghaire, dritháir athar do m’athair-se, ’n-a shuidhe ar chathaoir lasmuich dhíom ar an dtaobh gcéadna de’n teine. D’á chómhartha san féin bhí gadhar leis a tháinig i n-aonfheacht leis, ’n-a luighe istigh idir chosaibh na cathaoireach. Thagadh sé féin agus an gadhar go minic mar sin chúghainn, nuair a bhíodh na h-oídhcheanta fada ann, agus thugadh sé tamall de thosach na h-oídhche ag caint agus ag innsint seana sgéalta. An oídhche seo adeirim do thárla dhó bheith ag trácht ar an gcéad chlampar dlíghe a dh’éirigh ameasg na dtineóntaithe mar gheall ar an léas a bheith i bpáirt acu. D’eirigh an clampar san abhfad sar a dtánag-sa ar an saoghal. Ní raibh m’ athair ach ’n-a leanbh nuair eirigh sé. Bhí duine des na tineóntaithibh ’n-a chómhnuighe ar an dtaobh thuaidh de’n chnuc, ag bun na faille ar a dtugtar Faill na bhFiach. Leaba Dhiarmuda a tugtar ar a dtaobh san de’n chnuc, agus Lios Caragáin ar an dtaobh theas, mar a rabhamair féin i n-ár gcómhnuighe.

Bhí an léas raint blianta ar bith. Bhí an t-airgead breagh mór d’á fhághail ar gach aon rud, mar gheall ar chogaíbh Bhonaparte. Bhí an “máighistir” go cráidhte cancarach toisg gan neart a bheith dhó an cíos d’árdughadh. Isé rud ar ar shocaruigh sé féin agus a reachtaire ’ná sgaoileadh leis an dtineóntaidhe a bhí ar leaba Dhiarmuda agus gan aon leathphinne cíosa