La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Logudorese

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Logudorese dal Can. G. Spano.  (1861) 
by Giovanni Spano

[ 1 ]

LA PROFEZIA DI GIONA


VOLGARIZZATA IN


DIALETTO SARDO LOGUDORESE


DAL


CAN. G. SPANO.





LONDRA. 1861.

[ 3 ]



SA PROFETIA DE JONAS.


CAP. I.


ET facta est sa paraula de su Segnore ad Jonas fizu de Amathi, nende:
2 Pesa, et bae in Ninive cittade manna, et preiga in ipsa: proite sa malitia sua est alzada innantis meu.
3 Et si movesit Jonas, pro fuire in Tharsis dai sa faccia de su Segnore, et falesit in Joppe, et incontresit una nae, qui andaiat in Tharsis: et desit su nolu sou, et falesit in ipsa pro andare [ 4 ]cum ipsos in Tharsis dai sa faccia de su Segnore.
4 Su Segnore però mandesit unu grande bentu in su mare: et facta est una tempestade manna in mare, et sa nae perigulaiat de si fracassare.
5 Et timesint sos marineris, et clamesint sos homines ad su Deus ipsoro: et bettesint sas mercanzias, qui fint in sa nae, in mare, ad tales qui si allezerigheret da ipsas: et Jonas si que fit faladu ad s'internu de sa nae, et dormiat a somnu grae.
6 Et s'accostesit ad ipsu su patronu, et li nesit: Et proite tue ti laxas opprimere dai su somnu? pesa, et invoca su Deus tou, si pro sorte si ammentet Deus de nois, et non morzamus.
7 Et nesit s'unu ad s'ateru cumpagnu: [ 5 ]Benide, et tiremus a sorte, et iscamus, proite custa istroscia siat ad nois. Et tiresint a sorte: et ruesit sa sorte subra Jonas.
8 Et nesint ad ipsu: Inzitanos, pro quale motivu siat ruta ad nois custa istroscia: qual'est s'arte tua? de quale terra ses, et ad inue andas? o puru de quale populu ses tue?
9 Et nesit ad ipsos: Eo so Hebreu, et eo timo su Segnore Deus de su chelu, qui factesit su mare, et i sa terra.
10 Et i sos marineris timesint de unu grande timore, et nesint ad ipsu: Proite factesti custu? (Proite qui sos homines connoschesint, qui fuiat dai sa presentia de su Segnore, proite bi lis haiat manifestadu).
11 Et nesint ad ipsu: Ite devimus fagher ad tie, et i su mare s'hat assussegare cum nois? proite su mare creschiat, et si abbulottaat.
[ 6 ]12 Et nesit ad ipsos: Leademi, et bettademi in mare, et s' hat assussegare su mare cum bois: proite qui eo isco, qui pro causa mia custa tempestade manna est bennida subra bois.
13 Et i sos marineris remigaiant pro torrare ad terra, et non podiant: proite su mare creschiat, et si abbulottaat subra de ipsos.
14 Et clamesint ad su Segnore, et nesint: Segnore, pro charidade, non morzamus pro s'anima de cust'homine, et non dias subra ad nois su sambene de unu innocente: proite tue, Segnore, comente has querfidu, has factu.
15 Et afferresint a Jonas, et lu bettesint in mare: et si plachesit su mare dai su fervore sou.

16 Et i sos homines timesint su Segnore cum grande timore, et offerzesint sacrificios ad su Segnore, et factesint votos.
[ 7 ]


CAP. II.


ET preparesit su Segnore unu pische mannu pro qui ingulliret a Jonas: et fiat Jonas in bentre de su pische tres dies, et tres noctes.
2 Et preghesit Jonas ad su Segnore Deus sou dai bentre de su pische.
3 Et nesit: Hapo clamadu dai sa tribulatione mia ad su Segnore, et m'hat exaudidu: dai bentre de s'inferru hapo clamadu, et has iscultadu sa boghe mia.
4 Et mi qu'has bettadu in su profundu, in [ 8 ]su coro de su mare, et i su flumen m' hat inghiriadu: totu sas voragines tuas, et i sas undas tuas sunt rutas subra de me.
5 Et eo nesi: So repudiadu dai sa presentia de sos ojos tuos: ma atera bolta hapo a bider su templu sanctu tou.
6 Sas abbas mi hant inghiriadu finzas ad s'anima: s'abissu mi hat inserradu, su mare hat cobertu sa conca mia.
7 So faladu in sas basciuras de sos montes: sos palos de sa terra mi hant inserradu in eternu: et has a sublevare dai sa corruptione sa vida mia, Segnore Deus meu.
8 Mentras s'anima mia fiat in angustias, mi so ammentadu de su Segnore: pro qui benzat ad tie s'oratione mia, ad su sanctu templu tou.
9 Quie custoint sas vanidades de badas, abbandonant sa misericordia ipsoro.
[ 9 ]10 Eo però cun boghe de laude hap'a sacrificare ad tie: totu sas cosas, qui hapo factu votu hap'a dare pro sa salude ad su Segnore.

11 Et su Segnore cumandesit ad su pische: et vomitesit a Jonas in terra.

[ 10 ]


CAP. III.


ET i sa paraula de su Segnore s'est facta un' atera bolta ad Jonas, nende:
2 Pesa, et bae in Ninive cittade manna: et preiga in ipsa totu cuddu, qui eo naro ad tie.
3 Et si movesit Jonas, et andesit in Ninive segundu sa paraula de su Segnore: et Ninive fiat una cittade manna de tres dies de caminu.
4 Et Jonas cominzesit ad intrare in cittade in caminu de una die: et abboghinesit, et nesit: Ancora baranta dies, et Ninive det essere destruida.
[ 11 ]5 Et sos homines Ninivitas cretesint in Deus: et preighesint su dejunu, et si sunt bestidos de saccos dai su plus mannu finzas ad su minore.
6 Et custu factu pervenzesit ad orijas de su re de Ninive: et si nde pesesit dai su soliu sou, et furriesit dai se sa bestimenta sua, et si bestesit de saccu, et si sezzesit in sa chijina.
7 Et clamesit, et nesit in Ninive per bucca de su re et de sos principes suos, narende: Sos homines, et sos animales, sos boes, et sas berveghes non assazent cosa, non pascant, nè biant abba.
8 Et i sos homines, et i sas bestias si coberzant de saccos, et clament ad su Segnore cum fortalesa, si cunvertat dognunu dai sa via sua mala, et dai s'iniquidade, qui est in manus ipsoro.
9 Quie ischit, si Deus si hat a isvoltare, et [ 12 ]nos perdonet: et ritrattet su furore de s'ira sua, et non hamus a morrere?

10 Et bidesit Deus sas operas ipsoro, et comente si fint convertidos dai sa via mala ipsoro: et Deus si est appenadu subra su male, qui haiat faeddadu de fagher ad ipsos, et non lu factesit.
[ 13 ]


CAP. IV.


ET Jonas si affligesit cum grande afflictione, et si est airadu:
2 Et preghesit ad su Segnore, et nesit: Ti prego, o Segnore, forsis non est custa sa paraula mia, quando eo fia in logu meu? Pro sa quale cosa mi antecipesi pro mi que fuire in Tharsis. Proite isco, qui tue ses Deus clemente et misericordiosu, patiente et de meda piedade, et perdonas ad sa malitia.
3 Et como, Segnore, leande, ti prego, s'anima [ 14 ] mia: proite pro me est mezus sa morte, qui non sa vida.
4 Et nesit su Segnore: Cres forsis tue, qui factas bene a t'airare?
5 Et Jonas si nde bessesit dai sa cittade, et si sezzesit contra s'oriente de sa cittade: et si factesit un'umbraju, et si addajesit subta ipsu in s'umbra, finzas qui bideret ite accaderet ad sa cittade.
6 Et su Segnore Deus haiat preparadu una matta de hedera, et alzaiat subra sa conca de Jonas, ad tales qui s'umbra esseret subra sa conca sua, et lu protegeret (proite fit allaccanadu). Et Jonas s'allegresit de s'hedera, cum grande allegria.
7 Et preparesit Deus unu berme ad s'ispuntada de su manzanu infattu: et punghesit s'hedera, et si sicchesit.
[ 15 ]8 Et essende naschidu su sole, cumandesit su Segnore ad unu bentu caldu, qui brujaiat: et i su sole battiat subra sa conca de Jonas, et affannaiat: et dimandesit ad s' anima sua, qui morzeret, et nesit: Mezus est pro me morrere, que vivere.
9 Et su Segnore nesit ad Jonas: Cres tue forsis, qui factas bene de ti airare pro s'hedera? Et nesit: Bene eo mi airo finzas ad sa morte.
10 Et nesit su Segnore: Tue ti doles pro s'hedera, pro sa quale no has trabagliadu, nè has factu, qui crescheret; sa quale est naschida ind'una nocte, et ind'una nocte morzesit.
11 Et eo no hap'a perdonare ad sa cittade manna de Ninive, in sa quale sunt plus de chentu vinti miza homines, qui non ischint ite siat de malu inter sa dextra et i sa manca, et medas animales?