Hänsel e Gretel
Bifi fot gletik boadacopel sembal pöfik älödom ko vom oka e cils tel; pulil pänemom Hänsel e jipul älabof nemi Gretel. Evöbom tö nulüdi zesüdik e sembalna, ven delidam gletik äbinom in län, no äkanom fälo melitön sägo bodi delik. Ämeditom lügiko sukü atos vendelo in bed, e kuds no äletoms omi seistön takedo; äseifom e äsagom al vom oka: „Kis ojenos obes? No kanob nulüdón cilis obisk pöfik, bi obs it labobs nosi. „Nolob konsäli, matel“, vom ägepükof, „modukobsös model gödelo cilis in fot, kö binom solüdikün, us omögkobs fili mes e ogivobs nog bodili alike, tän omogolobs al vob obsik e olüvobs omis soalik. No okanoms tuvön lomavegi e obinobs pedalivöl tefü oms.“
„No, jimatel“, man äsagom, „no odunob atosi; lad oba no kanom sludön, das cils obsik blibomsöd soalik in fot; nims foetik äkömomsöv suno e ädimidomsöv omis!“ „O fop“, äsagof, „sikodo obs fol valik omutobs deilön sukü pötüt; ga, rabotolöd boedis plo kofins“ e no ätakedof, jü man äsagom: „si“. „Ab pidob deno cilis pülik obas“, äläsagom.
I cils bofik no ikanoms slipön sukü pötüt e ililoms, kelosi lumot isagof fate. Gretel ädlenof meköfiko e äsagof al Hänsel: „Nu mutobs deilön.“ „Stilö, Gretel“, Hänsel äsagom, „no leglifolöd; vo, ob it oyufob.“ E ven fat e mot äslipoms, äsustanom, äklotom oki in gunil oka, ämanifom domayani e ägolom seo loviko e kautiko. Mun älitom vemo kliliko e stons smalik, kels äseistoms bifü dom, änidoms äs silefamon. Hänsel äblegom oki e äsumom so mödikis in gunapokil, äs äkanoms pasumön in at. Tän ägegolom e äsagom al Gretel: „Tlodö, jiblodil löfik; slipolös takedo; God no olüvom obis“ e äseitom oki denu in bed.
Ven ädelos, vom äkömof, nog büfü solaxän. Ämekof galön cilis bofik e äsagof: „Susö, ols nedutikels, ogolobs in fot e odeblinobs boadi.“ Tän ägivof bodili alike e äsagof: „Atos obinos zendelafid olsik, ab no fidolsöd bodi büo, bi no ogetols votikosi.“ Gretel äsumof bodi dis biklöf, bi Hänsel älabom stonis et in pok. Tän valiks ägoloms in fot. Ven igoloms du tim anik, Hänsel ästopom oki e ägelogom al dom e ädunom atosi denuamo. Fat äsagom: „Hänsel, kikod logol e geblibol? kautö! no fögetolöd futis ola!“ „Ag, fat“, Hänsel äsagom, „gelogob demü katil vietik oba, kel siedom löpo su nuf e vilom sagön boe: adyö!“ Vom äpükof: „O fop, atos no binos katil olik; binos gödelasol, kel nidom su cim.“ Ab Hänsel no igelogom demü katil, sod ijedom ai stonis vietik oka se pok su veg.
Ven ikömoms nu in zenod fota, fat äsagom: „Nu konletolsöd boadi, cils; vilob filabön fili, dat no flodols.“ Hänsel e Gretel äkopoloms letuigis, al geil bela smalik. Letuigs at päfilaboms e ven flam äfiledom vemo geiliko, vom äsagof: „Nu seitolsöd olis len fil, cils, e takedolsöd; golobs in fot e fälobs boadi. Ven ufinobs vobi, ogekömobs e odeblinobs olis.“
Hänsel e Gretel äsiedoms len fil, e ven zendel äkömom, alik äfidom bodili okik. E bi äliloms flapis lecüda, äniludoms, das fat omas binom nilik. Ab no äbinos lecüd, sod bimalam, keli lumot itanof len bim sigik, e keli vien äjedom sneko. E ven so isiedoms lonedo, logs omas äkikoms okis sukü fen, e suno äslipoms gudiko.
Ven ädagaloms fino, äbinos ya neit daegik. Gretel äbeginom nu dlenön e äsagof: „Liko okömobs nu se fot!“ Ab Hänsel ätlodom ofi: „Valadolöd ga timili, jü mun uxänom; tän otuvobs zelado vegi.“ E ven mun ixänom löliko, Hänsel ädagleipom nami jibloda e äsukom stones, kels änidoms äs siletaköns e äjonoms vegi omes. Ägoloms nu du neit lölik, e ven ägödelos, äkömoms denu al dom fata. Änokoms len yan, e ven vom ämanifof e älogof, das Hänsel e Gretel äbinoms iso, äsagof: „Cils badik, kikod äslipols so lonedo in fot? Äniludobs, das no ävilols gekömön valiko“. Ab fat ägälom oki; bi ikodos leglifi ome, das ilüvom omis so soalikis.
Pos tim nemödik misalöf äbinom denu in ludom pöfik e cils äliloms, liko lumot äsagof neito al fat in bed: „Valikos pefidos nu; labobs nog laibi lafik boda; tän omutobs pötütön. Cils mutoms pamofön; odukobs omis denu in fot, ab veitikumo ino, dat no kanoms getuvön dese; no kanobs pasavön voto.“ Vöds at ädasumoms doliko ladi mana e ätikom: „Äbinosöv gudikum, if ädilobs-la lätikünosi ko cils obsik.“ Ab vom no äkonsidof vödis oma, äzanof, e äleblamof omi. Kel sagom A, mutom ai sagön i B, e bi iyilom balidna, ämutom yilön nu telidno.
Ab cils no nog äslipoms e äliloms pükoti at. Ven fat e mot äslipoms, Hänsel äsustanom denu, ävilom golön dese e konletön denu stonilis, ab vom ikikof yani, e Hänsel no äkanom moglön. Ab ätlodom jiblodili e äsagom: „No dlenolöd, Gretel, slipolöd takedo, God löfik oyufom obes“.
Vom äkömof vemo gödelo e ämofof cilis se bed. Ägetoms dili boda, ab nog smalikumi ka balidno. Ven ägoloms in fot, Hänsel ädiblekom bodi in pok, ästopom oki ofeno e äjedom bodadilis su tal. „Hänsel, kikod stanol e gelogol?“ fat äsagom, „bivedö!“ „Gegolob demü pejinil obik, kel siedom su nuf e vilom sagön boe: adyö“, Hänsel ägepükom. „Fop“, vom äsagof, „atos no binos pejinil olik, atos binos gödelasol, kel nidom löpo su cim“. Ab Hänsel äjedom pianiko bodi lölik in dils smalik su veg.
Vom ädukof cilis nog veitikumo in fot, kö no nog ibinoms evelo. Us fil gletik päfilabom denu, e mot äsagof: „Siadolsöd olis nu, cils, e blibolsöd is, e if binols fenik, dalols i slipön boso: ogolobs in fot e ofälobs boadi, e vendelo, ven ufinobs vobi, ogekömobs e odeblinobs olis.“ Ven äbinos zendel, Gretel ädilof bodi ofik ko Hänsel, kel ijedom dili omik in dils smalik su veg. Tän äslipoms, e vendel äfegolom, ab nek äkömom al cils pöfik. Ädagaloms, ven äbinos ya neit dagik, e Hänsel ätlodom jiblodili ofik e äsagom: „Valadolöd ga, Gretel, jü mun uxänom, tän ologobs bodadilis, kelis ejedob su veg; ats ojonoms obes lomavegi.“
Ven mun äkömom, ämogoloms, ab no ätuvoms bodadili lebalik, ibo bödils mils, kel ziflitoms in fot e feil, ifidoms omis. Hänsel äsagom al Gretel: „Otuvobs zelado vegi“, ab no ätuvoms omi. Ägoloms du neit lölik e tän nog du del bal, de gödel jü vendel, ab no äkömoms dese se fot e äbinoms vemo pötütik, ibo älaboms te bälis at nemödik, kels ästanoms su tal. E bi äbinoms so fenik, das futs no äpoloms omis fälo, äseitoms okis dis bim e äslipoms.
Äbinos ya gödel kilid, sis ilüvoms domi fata. Ägoloms denu, ab äkömoms ai veitikumo in fot e äbinos ya pölig gletikün, das ämutoms deilön sukü pötüt. Ven äbinos zendel, älogoms bödili vietik äs nif; äsiedoms su bimalam e äkanitom so jöniko, das ästopoms okis e äliloms senitiko. Tän bödil ämufom flitadis e äflitom bifü oms e äsukoms ome, jü äkömoms al domil, su nuf kela bödil äsiadom oki, e ven äbinoms nilo, älogoms, das domil at äbinom pebumöl löliko se bod e petegöl ko keks, ab litöps äbinoms de jueg teik. „Vö“, Hänsel äsagom, „nu vilobs binön dutik e fidön gudiko. Ob ofidob dili de nuf; ol, Gretel, fidolöd de litöp, at binom svidik“. Hänsel ägleipom in geil e äblekom bosili de nuf, al blüfön, lio at binom tefü smek, e Gretel äpladof oki lä litöps e äsmabeitof juegi. Nu vög slenik ävokom se lined:
- „A, a, a!
- Kim smabeitom domili oba?“
E cils ägepükoms:
- „Binos vien vifik,
- Binos vo cil silik!“
e äfidoms yofiko, e no äletoms tupön okis. Hänsel ädeblekom oke dili gletik nufa, kel äbinom vemo gudik, e Gretel äsejokof glöpiki litöpi bal lölik, äsiedof oki e äfidof ko plit gletik.
Süpito yan pämanifom e vom vemo bäledik, tönöl golastafi bapik, äkömof töbo dese. Hänsel e Gretel päjekoms so vemo, das äletoms falön, kelosi älaboms in nams. Ab jibälädikel ämufof kapi e äsagof: „O cils löfik, kim eblinom olis isi? Kömolsöd ga in dom e blibolsöd lä ob; ostadols gudiko“. Äsumof namis omas e ädukof omis in domil. Nu fid bizugik päblinom, milig e meled ko jueg, pods e nöts. Tän bedils tel jönik e vietik pämanifoms, e Hänsel e Gretel äseitoms okis in oms e äniludoms, das no kanos binön gudikum in sül it.
Ab jibäledikel te isimulof flenöfi at, ibo äbinof jimagügel badik, kel älükof cilis: ibunof bodadomili te al bätön omis al ok. Alif cil äkömom in nams ofa, äfunof omi, äkukof omi e äfidof omi, e atos äbinos zäladel ofa. Ven Hänsel e Gretel iniloms okis dome, ismilof badugiko e ivokof lekofiko: „Ats no osäslüpoms obe.“
Gödelo, büfo cils idagaloms, äsustanof ya, e ven älogof omis seistön so lesumiko, ko cügs ledik e saunik, ämürof loviko: „Ats ovedoms fid gudik.“ Tän ädagleipof pöfiki Hänsel me nam sigik ofa e äpolof omi in nimöp smalik. No äyufos ome, das äluvokom meköfiko; äkikof nimöpi me tlelayan. Tän ägolof al Gretel, älemufof ofi e ävokof: „Sustanolöd, jinedutikel; blinolöd vati e kükolöd bosi gudik blode olik, kel siedom in nimöp e mutom vedön pinik. E ven obinom pinik, ofidob omi.“ Gretel äbeginom dlenön meköfiko; ab no äyufos ofe; ämutof dunön, kelosi jimagügel badik äbüdof.
Fid gudikün päkükom nu pöfike Hänsel; ab Gretel ägetof te klafajalis. Jibäledikel ämufof oki vägödelo töbiko al nimöp smalik e ävokof: „Hänsel, jonolöd finedi olik obe, dat senob, va obinol suno pinik.“ Ab Hänsel äjonom ofe bomi smalik, e jibäledikel, kel älabof logis badik, no äkanof logön omi e äniludof, das bom binom fined de Hänsel, e no äkanof kapälön, kikod no ävedom pinik. Ven vigs fol ifegoloms e Hänsel äbinom nog egelo so nepinik, ävedof nesufadik e no ävilof valadön fälo. „Lü! Gretel“, ävokof, „spidö! blinolöd vati: no säkob, va Hänsel binom pinik u nepinik, omitelob e okükob omi modelo“.
Ag! lio jiblodil pöfik äyamof, ven ämutof blinön vati, e lio dlens äflumoms ofe donü cigs. „God löfik, yufolöd ga obes!“ ävokof, „kikodo nims foetik in fot no elufidoms obis! tän ideilobsöv luüno kobo!“ „Spälolöd dlenis ola!“ jibäledikel äsagof, „atos valik no yufos ole.“
Gödelo Gretel ämutof golön dese, sulagön cafi ko vat e filabön fili. „Vilobs bakön büo“, jibäledikel äsagof, „efönob ya bakaföni e epedob säto bodastöfi!“ Tän äjokof pöfiki Gretel al bakafön, se kel flams gletik äflamoms dese löpo. „Blegolöd oli e gololöd so ini“, jimagügel äsagof, „e logedolöd, va fön binom pefönöl säto, dat kanob lumufön bodi ino.“ Ibo ävilof kikön föni, ven Gretel äbinof-la nis, e Gretel äsötof paloetön nis e tän jibäledikel ävilof fidön i ofi.
Ab Gretel äsenitof, kelosi etof ädesinof, e of it äsagof: „No nolob, liko sötob mekön osi; liko okömob ini?“ „Gan stupik“, jimagügel äsagof, „fönahog binom vo säto gletik; logolöd: ob it äkanoböv kömön ini“, e älumufof oki lukim e ästegof kapi in bakafön. Nu Gretel äjokof jimagügeli so vemo, das äflitof in fön, tän äkikof yani lelik e älumufof kikaleli fö. Vu! Jimagügel äluvokof nu lejekiko, ab Greetel ämogonof e jibäledikel badik ämutof nu deilön yamiko in flams.
Ab Gretel ägonof nu foviko al Hänsel, ämanifof nimöpi smalik e ävokof: „Hänsel, binobs pedalivöl, jimagügel bäledik no lifof fälo“. Hänsel äbunom nu dese, äs böd de smafanüb, ven yan pamanifom. Liko cils ägäloms okis, liko äbunoms zi e äkidoms balvoto! E bi no ämutoms dledön fälo, ägoloms in dom jimagügela; in guls valik bogs ästadoms us, ko magabs e nobastons. „Ats binoms nog gudikum ka stonils obik“, Hänsel äsagom e äfulom löliko pokis oka me oms, e Gretel äsagof: „I ob vilob blinön bosi domo“ e äfulof biklöfili okik. „Ab nu mogolobsöd“, Hänsel äsagom, „dat lüvobs foti at jimagügela“.
Ven igoloms du düps anik, äkömoms al flum gletik. „No kanobs kömön ovü flum“, Hänsel äsagom, „no logob poni u smaponi“. „I nafil nonik kömom“, Gretel ägepükof, „ab is dök vietik svimom; if obegob ati, oyufom obes zelado, kömön ovü vat“. Tän ävokof:
- „Dök, dök, dök,
- Hänsel ko Gretel is stanom,
- Pon u smapon no sibinom;
- Sumolöd obis su bäk!“
Dökil i äkomom al jol, e Hänsel äsiedom oki su dök e äbegom jiblodili, das siedof oki läo. „No“, Gretel ägepükof, „äbinosöv tu vätik dökile, oblinom obi ovü vat pos ol“. Nimil gudik ädunom so; e ven cils äbinoms yono e igoloms du tim anik, fot ävedom ai pesevikum omes e ädalogoms fino domi fata. Nu äbeginoms gonön, äspidoms in cem e äjedoms okis len nökeb fata. Man no ilabom düpi bal gälik, siso ilüvom cilis in fot; ab vom ideilof. Gretel ävagof biklöfili, so das magabs e nobastons äbunoms in cem, e Hänsel ägleipom in pok e äjedom divis omik alos. Kuds no äsibinoms fälo e so älifoms kobo in gäl gletik.