A Moussu Jacques Laffitto

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
please do not remove empty parameters (see the template documentation).
A Moussu Jacques Laffitto
by Jacques Jasmin

A Moussu Jacques Laffitto

Décembre 1834

Al noum d'un puple armat, qu'en secrèt haïssion,
Tout aqués hommes faous, en Juillet te dizion:
Jacques, d'argen ! d'argen, et la Franço és saoubâdo !
- N'en bachi ! n'en bachi ! n'en bachi ! - Noun cal may !
- Eh-bé, prenè-lou tout ! quand l'houro és arribâdo,
Per saouba la Patrio on nou counto jamay !
Et, segoundan l'effort d'aquel puple intrepide,
Toun coffre en se bidan randèt un trono bide;
Mais à peno un aoutre homme, à ta bouès yés mountat;
        Que s'ès paoure et persecutat.


Oh ! ce que tu n'as pas trafiquat dan la hounto,
Et renegat toun diou, coumo es an déjà fèy;
Dins lou grand tribunal, oùn nous jutjon dunpèy,
Aymes may, tu, braban lur benjenço ta prounto,
Del puple èstre Aboucat, qu'èstre flatur d'un Rèy.
Et lou puple zou bey, zou sat, zou dit, zou prouno;
        A plazé de zou repeta;
Soun amo, oùn l'anathèmo atengut per es touno,
        Per tu n'és qu'un trono, un aouta.
        Hurous d'aquelo recoumpenso,
Dacho-lous estala d'ayres fièrs ! insoulens !
Lou cami de l'aounou counduis à l'endingenço:
        Tu s'ès paoure, es soun opulens...


Mais l'abeni del puple és achi que s'abanço;
        Et talèou que sur nostro Franço
        Bèngue, dambé la Libertat,
        Lou règne de l'humanitat;
        Crey qu'aquelo jouyno noublesso,
        Trouquayo sa paouro richesso
        Countro ta richo paouretat !


Jacques, en attenden, ma muzo campagnardo,
        Al noum del puple qu'aymes tan,
T'offro lous bèrs patouès que fay pareche oungan;
        Et s'un jour toun èl lous regardo,
        Me randras tout à fèt hurous;
Car, à toun noum titrat, dejà mous bèrs pugnastres,
        Soun bergounjous coumo de pastres
        Que ban beyre un noble fièrous;
Mais te counechon pas, Jacques, escuzo-lous !


Parlo un moumen, damb'és, aquel simple lengatge;
        Te rappelaran toun jouyne atge,
        Et lous bords flourits de l'Adour;
Oh l'Adour ! aquel riou ta grand, ta cla, que cour,
        Sayo l'image de ta bito
Se restàbo toutjour pur coumo à soun depart;
        Mais dins la mèr se precipito
        Et bèn trouble coumo de bar;
    Tandis qu'as èls de la terro estounado,
Tu, dins la grando mèr del mounde tan troublado,
        Gardes, en passan damb'aounou,
        Toun aygo claro et ta candou !!