دیوان شاکە و خان مەسۊر/مینگەێ نوو

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
دیوان شاکە و خان مەسۊر by شاکە و خان مەسۊر
مینگەێ نوو
خودا بەێ وە پێد ھەر ڕووژ مینگەێ نوو قارەێ کورپە وەرک، شاقەێ کەو لە کوو
خودا بەێ وە پێد بێترە لە گێشت ئاوەگەێ سیەچەل» سەردی پاێ مانێشت«
مانێشت» وە فەداێ بەرزی ھەوادم« قیقەێ نازاران ھەر سوو لە پادم
خودا بەێ وە پێد لە ئاڵەم ئەو دەر مینگە بان سەراو و کیەنی زەرکەمەر
خوەشاڵ وە خوەدان خوەش وە حاڵتان سەوزە وە بێ خەوف تیایگە ماڵتان
ڕەنجەروو وێمە کەفتگە وە کووسم چگمەو شوون میرکان، بار کردێە دووسم
ئمشەو لە بەختم مانگ ئاخڵ داگە سەوزەێ باڵابەرز قەراوڵ نگە
تەمەناێ سەرچیت دووژ دەواران ماچ کورپە دۊیەت، مینگە نەواران
چەوەیل مەرژی وە سورمەێ عەتار چۊ بازێگ گل دەێ لە شوون شکار
لە ماڵ ھاتەو دەر تووپێ گوڵ دەمە سەروەن سەنگە لا ئێ پێاڵە چەمە
لە ماڵ ھاتەو دەر سەروەن قەڵاخی چەویەل چۊ پێاڵە، دەم چۊ گوڵباخی
لە ماڵ ھاتەو دەر وە ئسم بازی ھوونەیل ھا بان کوڵەنجەێ شیرازی
زوڵف لەولاوێ بپێچم لە دەس بوومە نەردەوان د لیموو نەورەس
گەرمەسێر گەرمە نیشتن بەتاڵە مانێشت کوو خاسە وەفرێ خاڵ خاڵە
قەومەیل براگەیل چەنی چەن وەختە شکار دڵم زامدار بەختە
بازێگم دەرچگ وە تەنافەوە سەیادەیل نێەن وە نشاتەوە
چەرخەێ چەو شرین شووخ دیدەمەس ساێ سەر ئەو بان کە، بزان ئەرزم چوەس
سیاماڵ خاسە خودا بەێ وە پێت ساێ دار ئێڵاخ و دڵخوەشی پاێ چیت
بنیشی لە ساێ دیواخان وێت ڕووژی سەد ھاوکوڕ سەڵام کەێ وە پێت